روزهای تاریک
تو روز و روزگار من بی تو روزای شادی نیست ... تو دنیای منی اما ... به دنیا اعتمادی تیست ...روزهای تاریک
تو روز و روزگار من بی تو روزای شادی نیست ... تو دنیای منی اما ... به دنیا اعتمادی تیست ...افسانه
افسانه ی جهانم در عشق تو روان است
دل بر کسی نبندم تا چون تو در جهان است
جادوی نرگس امشب خواب دو دیده را برد
امشب غمی چو لاله در سینه ام نشان است
اسطوره ی سکوتم در عاشقانه خواندن
در عاشقانه خواندن گویی زبان زبان است
دیشب بهار می رفت با کوله بار گل ها
پایان آشنایی اندوه بی کران است
تا آشنای ما رفت غم آشنای ما شد
آری غم جدایی درد و بلای جان است
همچون بهار و گلها باید سفر گزینم
کین چرخ پست گردون هم صحبت خزان است
جام جوانی ما بشکسته همچو پیران
تا درد و غمگساری بر پیر و بر جوان است
صد ها ستاره هر شب در آسمان درخشد
امشب به سینه ی من غوغای کهکشان است
هامون نمی توان گفت از دولت فراغت
تا همچو تیر سمی،غربت در این میان است
این خاک پر طلاطم،افسانه ای عجیب است
دیوانگی و مستی،آرامش روان است
آهنگ جدید مرتضی پاشایی به نام عصر پاییزی
این بند دل آدم کجاست؟
خدایا!!
این بند دل آدم کجاست؟
که گاهی با…
یک اسم
یا حضور یک نفر
و یا با یک لبخند “پاره” میشود
دوست بدار نه برای آنکه دوستت بدارند …
اگر کسی تو را با تمام مهربانیت دوست نداشت …
دلگیر مباش که نه تو گناهکاری نه او
آنگاه که مهر می ورزی مهربانیت تو را زیباترین معصوم دنیا می‌کند …
پس خود را گناهکار مبین
من عیسی نامی را میشناسم که ده بیمار را در یک روز شفا داد … و تنها
یکی سپاسش گفت!!!
من خدایی میشناسم که ابر رحمتش به زمین و زمان باریده … یکی سپاسش می
گوید و هزاران نفر کفر !!!
پس مپندار بهتر از آنچه عیسی و خدایش را سپاس گفتند … از تو برای
مهربانیت
قدردانی میکنند.
پس از ناسپاسی هایشان مرنج و در شاد کردن دلهایشان بکوش… که این روح
توست که با مهربانی آرام میگیرد
تو با مهر ورزیدنت بال و پر میگیری …
خوبی دلیل جاودانگی تو خواهد شد …
پس به راهت دامه بده
دوست بدار نه برای آنکه دوستت بدارند …
تو به پاس زیبایی عشق، عشق بورز و جاودانه باش
مـدتهـآسـت
چهـره ات رآ در ذهـنـم نقـآشے مـےڪنـم . . .
عـآشقـآنـﮧ کارم را خـوب بلـدم !
هـیــــــس . . .
بیـن خـودمـآטּ بـآشـد ،
بـدجـور سـر ڪشیـدטּ چشمانت گیـر ڪـرده ام . .
کاش می شد فقط،”تو” را داشته باشم…
کاش می شد
فقط،”تو” را داشته باشم…
خدا هی بپرسد:
خوب، دیگر چه؟
من بگویم:
هیچ،کافیست…!!!
راهــی جــــز سـقـــوط نــدارد… ؛
راهــی جــــز سقوط نــدارد… ؛
بـــرگــ پــایـیــزی…!
وقـتـی مــی داند درخـــت ؛
عـشـــقِ برگ تــازه ای در ســـر دارد . . .
دستــم را بالا مــی برم
دستــم را بالا مــی برم
و آسمان را پایین مــی کشـــم
مــی خواهــــــم بزرگــــــی زمین را نشان آسمان دهـــــــم
تا بداند
گمشده ی من
نه در آغوش او
که در همین خاک بـــــــی انتهاست
آنقدر از دل تنگـــــی هایـــــــم برایش
خواهــــــم گفت
تا ســـرخ شود
تا نــــم نــــم بگرید
آن وقت رهایش مـــی کنــــــــم
و مـــی دانــــــم
کســــــی هــــــرگــــــز نــــــخواهد دانست
غـــــــم آن غروب بارانـــــــی
همه از دلتنگـــی های من بود
آدمک
دراز می کشم روبروی آسمان
با سرانگشت خیالم می کشم ستاره ای نیمه جان
نشسته بر بالینش آدمکی تنها
دعا بر لب در حسرت آمین ها
آدمک غمگین چقدر شبیه من
ستاره ای ندارد میان هفت آسمان …
و اینجا مــــــــــــــــــــن کــــــــــــــم دارمــــــــــت …
بعضی ها را هرچقدر هـم که بــــخواهی،
“تــــــــــــــــــمام” نـــــــــــــــــــــمی شوند …
هــــــــــمش به آغــــــــــوششان بــــــــــدهکار میمانی !
حضورشان”گــــــــــــــــرم” است ؛ سکوتشان خالی مــــــــــیکند دل ِآدم را …
آرامش ِ صـــــــــــــــــــــدایشان را کم می آوری !
هر دم هر لحظه “کـــــــــــــــــم” مـــــــی آوریشان …
و اینجا مــــــــــــــــــــن کــــــــــــــم دارمــــــــــت …
